تاب‌آوری؛ فرآیندی در برابر عوامل بیماری اعتیاد

علم پزشکی در طول تاریخ تکامل خود از دیرباز همواره دغدغه‌ی شریفی داشته که همانا درمان بیماری‌ها بوده است. ولی با اینکه هدف این علم درمان بود، ناگزیر باید بر بیماری‌ها تمرکز می‌کرد و چنین شد که این علم شریف، منفی‌نگر بار آمد. البته در این منفی‌نگری، پزشکی تنها نبود و نیست. روان‌شناسی بالینی، مددکاری اجتماعی و تعداد زیادی از علوم مرتبط دیگر هم چنین بوده‌اند. حتی زمانی هم که به فکر پیشگیری افتادیم، باز هم‌چنان تحت سیطره‌ی منفی‌نگریِ به ارث رسیده از آن دغدغه‌ی شریف، در پی شناسایی عوامل خطرِ بیماری‌ها و مشکلات برآمدیم یعنی باز هم جستجو کردن برای یک امر منفی! شک نیست که نفس توجه به پیشگیری، گامی برای رهایی از منفی‌نگری و آغاز تَرَک برداشتن آن دیدمان (پارادایم) بود. شاهد آن که اندکی بعد موضوع عوامل محافظ مطرح شدند و این به معنای تَرَکِ بیشتر در آن دیدمان بود. یکی از آخرین شکاف‌های ایجاد شده در دیدمان منفی‌نگر به امر سلامت، طرح مفهوم تاب‌آوری است.